Praca z systemem rodzinnym wymaga zaangażowania obydwu stron – terapeuty oraz rodziny. W tym sposobie pracy osoba, która ujawnia trudności w sposób najbardziej wyraźny nie jest traktowana jako „winny”, ale jako część systemu. Dlatego terapeuta angażuje do pracy całą rodzinę, gdyż bez zmiany systemu nie jest możliwa poprawa funkcjonowania jednostki.

Spotkania terapeutyczne w takiej formie pracy odbywają się raz na 2/3 tygodnie, bo najważniejsza „praca” odbywa się w środowisku domowym.

Z dziećmi pracowałam odkąd pamiętam. Jako wolontariusz, jako wychowawca kolonijny, nawet jako niania. Od kiedy mam dwóch swoich wspaniałych synów pokochałam pracę z dziećmi jeszcze bardziej. Myślę również, że macierzyństwo poprawiło jakość mojej pracy z dziećmi. Teraz lepiej je rozumiem i sprawniej nawiązuję z nimi kontakt.

Z dziećmi pracuję w sposób bardzo dynamiczny, starając się dostosowywać do ich nastrojów, podążać za ich potrzebami. W terapii wykorzystuję formy zabaw, gier a także rozmaite rodzaje ekspresji w taki sposób, aby dziecko potrafiło wykorzystać swój potencjał.

Terapia dzieci zawsze odbywa się przy współpracy rodziców. Pozostaję w stałym kontakcie z rodzicami (nawet jeśli oni nie pozostają w stałym związku), co kilka sesji spotykam się z nimi, aby omówić dotychczasowy przebieg terapii oraz poznać ich zdanie na jej temat. Do podjęcia terapii dziecka konieczna jest także zgoda obojga rodziców.

Spotkania z dziećmi odbywają się raz na tydzień lub raz na 2 tygodnie.

Każdy człowiek ma jakieś szczególne zdolności. Osobiście uważam, że moim największym talentem jest umiejętność dogadywania się z młodzieżą. Uwielbiam przebywać w towarzystwie młodych ludzi, rozmawiać z nimi, poznawać ich, ale także uczyć się od nich. Bowiem młodzi ludzie widzą i wiedzą o wiele więcej, niż dorośli zwykli sądzić.

Czas dojrzewania oraz lata wczesnej młodości są niezwykle burzliwe, z uwagi na ogromne zmiany w gospodarce hormonalnej, w rozwoju emocjonalnym oraz intelektualnym. Czas ten może być fascynujący, obfitujący w radość i ekscytację, ale też bardzo trudny z powodu ogromu zadań stojących przed ludźmi wchodzącymi w dorosłość.

W swojej pracy z młodzieżą dążę przede wszystkim do tego, by pomóc im odkryć, poznać lub przypomnieć sobie ich własne zasoby. Dzięki talentom oraz pasji każdy z nich może odkryć w sobie mistrza.

Z młodzieżą spotykam się raz na tydzień lub raz na 2 tygodnie. Pozostaję w stałym kontakcie z rodzicami, jednak z mniejszą intensywnością, niż w przypadku terapii dzieci. Ponieważ bardzo ważne w procesie terapeutycznym adolescenta jest umożliwienie mu dorastania, dojrzewania, a co za tym idzie – obrania własnej drogi życiowej.

Bycie rodzicem jest jednym z najwspanialszych wydarzeń, jakie mogą spotkać człowieka. Niemniej jednak, bywa czasem trudne. Kiedy problemy wydają się zbyt poważne, potrzebna staje się pomoc specjalisty. 

Wychowanie dziecka wymaga empatii, wrażliwości, cierpliwości, ale też wiedzy, którą staram się przekazać rodzicom proszącym mnie o poradę w kwestiach wychowawczych.

Jako matka sama rozumiem ich trudności. Macierzyństwo umożliwia mi zdobycie nie tylko wiedzy teoretycznej, ale też praktycznego zastosowania jej w procesie wychowania dzieci.